FİLM TANITIMI: DOGVİLLE !!

                                                        

Uzun bir aradan sonra size entelektüel açıdan tavan yapmış bir film önereceğim. Dogville... Böyle diyorum çünkü filmin her sahnesinde, oyuncuların her mimiklerinde ayrı ayrı mesajlar bulacağınız bir film.

 Filmi izlerken ilk 45 dakikada zorluk çektim. Ama sonrasında yarıda bırakmadığım için sevindim. Mekan olarak çizilmiş, kapısız, duvarsız evler olağan dışı olduğu için zorlanıyorsunuz. Fakat oyuncular ve efektler sayesinde gerçekten orada kapı varmış gibi görüyorsunuz bir süre sonra.

Dogville Kasabası

 Baş rolde Nicole Kidman'ın hayat verdiği güzel, zengin ve polyanna kızımız Grace var. mafyadan kaçan Grace kendini herkesin birbirini tanıdığı, sıcak, samimi ve güvenilir insanların olduğu Dogville kasabasında bulur. Kasabanın genç filozofu Tom onu mafyadan saklar ve kurtarır. Grace'in kasabada yaşaması ve kasaba sakinleri tarafından kabul edilmesi için ona yardım eder. Buraya kadar her şey normal ve gayet objektif. Asıl olaylar bundan sonra başlıyor. Bir insan ancak bu kadar suistimal edilebilir diyorsunuz. Polislerin kasabaya gelip gitmesiyle Dogville kasabası Grace'in onlara muhtaç olduğunu düşünür. İşte bundan sonra kasaba Grace için dayanılmaz ve çekilmez bir hal alır. 

Nicole Kidman

 İçerik olarak film birey-toplum çatışmasını sert bir dille anlatmış. Sürü psikolojisiyle hareket eden toplumun birey üzerindeki etkisini bütün çıplaklığıyla gözler önüne seriyor. Bireyi nasıl hissizleştirdiğini, onu bir nesne haline dönüştürdüğünü ve amaçları doğrultusunda gerekirse köleleştirdiğini anlatıyor. Sürü psikolojisiyle hareket eden Dogville yaptıkları iyiliğin karşılığını acımasız ve doyumsuz bir şekilde istiyor. Grace'i zincirlemekten tutunda tecavüze kadar yapılan bu bedel ödeme işi Dogville tarafından o kadar olağan karşılanıyor ki ona yardım eden ve sevdiğini söyleyen Tom dahi bu durumu sorgulamıyor. Hatta filmin sonunda sorguladığı tek şey Grace oluyor. Öyle ki onu mafyalara teslim etmekte hiç çekinmiyor. Burada da aşkı ve sevgiyi sorgulamak lazım. Filmin en başında ortaya çıkan ve  Tom'un yaktığını söylediği o kartvizit aslında hep Grace ve Tom arasındaymış. 

 Film sırasında Grace'in polyanna halleri sizi biraz sinir edebiliyor. Ama senaryo öyle iyi kurgulanmış ki bu konuda filmin sonunda tatmin oluyorsunuz. Mafyaların kasabaya gelişiyle Dogville hiç beklemediği bir muameleyle karşılaşıyor. Mafya lideri kızımızın babasıymış. İyi kalpli kızımız Grace babası gibi olamamak adına mafyadan kaçmış meğer. Filmin sonlarına doğru babasıyla konuşması oldukça etkileyiciydi. Grace'i kendine getirende bu konuşma oldu.

 ''Herkesi affetmek kibirden başka bir şey değildir'' sözü Grace'e Dogville'den intikam alma arzusu yaratıyor. Burada da bize zaman içerisinde toplumdaki rollerin değişebileceği anlatılmaya çalışılmış. Dediğim gibi film sonuyla sizi tatmin ediyor. Herkesin ölümüyle biten filmde son olarak Grace ve Dogville'nin korucusu, Grace'i ilk karşılayan kişi köpek Musa kalıyor. Ha bu kadarına gerek var mıydı bilinmez. Ama anlatılmak istenen ve verilen mesajlarla gayet güzel ve spesifik bir film. Tavsiye edilir :))